Rondje Nederland Deel 1: Zuid-, Midden- en een stukje Noord-Limburg

Omdat ik in mei een langere periode wil fietsen, had ik bedacht om een stuk Limburg vanaf thuis te gaan fietsen.

Ik was al eerder naar Maastricht gefietst, dat ging. Dus vertrok ik op woensdag 21 april ’s morgens al vroeg met mijn fiets richting Heel/Panheel.

Het was nog frisjes, dus trok ik mijn vest eerst nog aan. Het zonnetje kwam er al door. Je zag ‘m tussen de bomen van het Heldense Bos toen ik daar fietste over de Neerseweg.

Ik zag dat er op de aspergevelden daar al hard gewerkt werd, weinig Nederlanders zo te zien…

Ik reed langs Neer, Haelen via Horn naar Beegden en Heel.

Na Panheel stond een bord dat de oude Trambrug afgesloten was en moest ik over een onverhard pad naar de andere brug in de buurt van het gehucht Pol.  Even een kleine pauze en een appje naar het thuisfront..

Daarna moest ik de fiets steil omhoog dragen een trapje op naar die andere brug. Uitzicht op de Clauscentrale. Vandaag maar eens geen foto er van gemaakt…

Even een klein stukje door Wessum en daarna via Maasbracht naar Stevensbeek. Het ziet er allemaal zo mooi uit, het frisse groen, de Maas, de binnenvaartschepen. Maasbracht is echt het Centrum voor de Binnenvaart.

Een brug over een sluis en weer verder richting Stevensbeek. Het vest nog steeds aan, de wind is nog steeds frisjes.

Ik ga de bordjes van de Maasroute volgen en die laat je flink omrijden.

Voor Ohé en Laak passeer ik een molen, die er staat te pronken in het morgen licht.  Ik stap van de fiets, zet die tegen de molen en moet een stuk het weiland in om ‘m goed op de foto te krijgen.

Overal zie ik clubjes vrouwen aan de wandel, soms alleen met een hondje. Het is echt weer om naar buiten te gaan. Nu helemaal met die verrekte corona.

We kunnen nog lang genoeg binnen zitten!

Dankbaar maak ik gebruik van de Fiets atlas, die ik als afscheid kreeg van mijn collega’s van de Nachtzorg. Een handig boekje, wat zo bovenop de fietstas op het stuur gelegd kan worden. Beter als de hele tijd op de telefoon te moeten gluren…

De weg slingert om allerlei water heen: grindafgravingen? Ik denk van wel, er is, daardoor wel een interessant landschap ontstaan, hetzelfde zie je in de buurt van Roermond.

Zo kom ik in de buurt van Echt, daar zijn ze nog bezig met afgraven van grind.

Via Ilikhoven, Grevenbicht en Obbicht kom ik aan in Berg. Ik schiet nog gauw wat foto’s in een van die dorpjes, omdat de koeien er zo mooi staan te grazen.

In Berg pak ik de Veer naar de andere kant van de Maas, naar België. Gratis vervoer! Ik heb gehoord dat in België versoepelingen zijn met corona. Maar ik wil er alleen door heen fietsen naar Maastricht. Geen horeca-stops dus.

Ik heb mij eigen horeca bij me, boterhammen en koffie. In Uikhoven pauzeer ik. Een bankje in de zon op de dijk met uitzicht op de Maas.

Een man en een vrouw komen aangewandeld. De man vraagt met dat prachtige Belgische accent, hoe ver ik nog moet en waar ik vandaan kom. “Ge goat toch nie rijden woar die renners rijden op de Amstel Gold Race?” Een wielerliefhebber! Net als de meeste Belgen.

Een lekkere lange pauze, daar was ik wel aan toe. Ondertussen heb ik daar wat zomerse kleding aangetrokken: de korte wielerbroek en en shirt met korte mouwen.

Vooruit met de geit: ik ben nog niet in Maastricht. Ik heb eigenlijk nog niet een plan. Ja, misschien een idee. Ik pak de LF6 richting Aken om In Vaals te komen en dan terug richting Sittard. We zien wel….

Ik fiets door, lekker zo in de korte broek met een shirtje. Zonnetje schijnt, beetje wind tegen. Dat zal straks lekker fietsen op de terugreis!

Zo kom ik niet veel later aan bij Smeermaas en dan ben ik gelijk weer in Nederland. Een leuk stukje Maastricht met dat water, woonboten, zelfs nog een camperplaats aan de Maas. Niet verkeerd…

Ik besluit om dit keer niet “Centrum” aan te houden, maar “Valkenburg”. Als ik de grote Noorderbrug over fiets begin ik te twijfelen. Ik sla toch rechts af, richting Centrum, richting oude Servaasbrug. Daar is het gewoon druk allemaal. Mensen die er zitten te chillen aan de waterkant. De terrassen zijn nog dicht, maar toch volk zat.

Ik zie nergens bordjes van de LF6 en fiets langs het mooie Station van Maastricht. Ik fiets gewoon door en merk dat ik richting Eijsden aan het fietsen ben. Nou dan maar naar Eijsden. Uithoek van Zuid-Limburg. En dan ga ik vanaf daar richting Vaals.

Zo gezegd, zo gedaan. Ik fiets langs de weg, waar Ans en ik niet zo lang geleden nog hebben gelopen: het Pelgrimspad naar Fryslân begonnen we in Eijsden. En vorig jaar hebben we erook nog stuk gelopen. Een klein stukje Krijtlandpad.

Voor ik het in de gaten heb ben ik al in Eijsden er en er al weer uit. Ik stop even om de kaart te raadplegen en besluit over Mheer, Banholt Terlinden richting Vaals te gaan.

Dan zie ik dat de weg is opengebroken. Ik neem de gok en zie allemaal shovels, vrachtauto’s staan. Ik loop een stuk met de fiets door de opengebroken weg.

De werkmensen zijn aan het schaften en doen gelukkig niet moeilijk. Dan is, het einde van de opbreking……en het begin van de klim. Mijn eerste beklimming van een Zuidlimburgse “berg”. Niet op een superlichte racefiets, maar een “gewichtige” Koga-Worldtraveller…. Het is pittig en zwaar, maar ik kom boven. Zwaar hijgend en puffend, maar ik heb het gehaald: mijn eerste berg!

In Mheer rij ik door en kan gelukkig ook stuk lekker naar beneden rijden. Ik realiseer me wel dat ik dan daarna waarschijnlijk ook weer naar boven moet. En dat gebeurd. Dalen en klimmen. Het is nog wennen met schakelen, maar in zijn lichte verzet kom ik toch steeds boven. Wel met hijgen en puffen, maar het lukt!

Via de dorpjes Banholt en Terlinden bereik ik Gulpen. Ik kom op de Rijksweg naar Vaals/Aachen terecht. In Gulpen stop ik bij een Tankstation en koop twee blikjes Coca-Cola. Eentje drink ik meteen op, de tank was bijna leeg…

Dan gaat het licht stijgend richting Vaals. In Wittem sla ik even links af omte kijken bij het Klooster, waar ik wel eens geslapen heb toen ik liep van Aachen naar Maastricht.

En dan weer door: langs Wahlwiller, Nijswiller en Lemiers rij ik weer licht stijgend Vaals binnen.

De bedoeling is om via Bocholz richting Simpelveld te gaan. Maar als ik verkeerd rij besluit ik weer de Rijksweg te nemen richting Maastricht en dan voor Nijswiller richting Simpelveld te gaan.

Voor ik het in de gaten heb ben ik daar, de berg af rijden is heerlijk. Maar er staat alweer eentje te wachten op me. Een flinke…

Hijgend, puffend, zwetend bereik ik Simpelveld. Weer een stukje omlaag maar na Simpelveld schakel ik verkeerd en kom niet meer op gang omhoog… Ik loop de berg op met de fiets… (had ik maar een electrische fiets denk ik dan…)

Maar één keer boven gekomen en weer zittend op de fiets is die gedachte gauw weer weg. Die electrische fiets is voor later! Nu nog even afzien.

Via Ubachsberg, Voerendaal kom ik in Klimmen aan. Daar ga ik onder de A79 door. Op een gegeven moment kwam ik op een plek bij een Kasteel, waar Ans en ik een paar weken geleden nog waren met het Pieterpad. Ik wist niet zo goed hoe te rijden, dus ik besloot ook het Pieterpad maar te volgen.

Zo kwam ik aan in Nuth. Rijdend door Schinnen kwam ik al snel daarna in Munstergeleen.

Daarna was het toch nog ver. In Klimmen had ik al op Strava gezien dat ik er al 140 km op had zitten.

Langs Enighausen en Limbricht kwam ik in Nieuwstad. Langs de oude Rijksweg naar Roermond fietste ik door Susteren en Echt naar Linne. In Sint-Joost nog een kleine pauze. Weer wat Coca-Cola-brandstof en daarna de laatste loodjes.

Toen was Roermond niet ver meer. Fietsend langs Herten, het Indië-Monument bereikte ik het Centrum en het Station.

Over Leeuwen, Asselt en Beegden vervolgde ik mijn laatste loodjes van deze monstertocht.

Nog met de veer naar Kessel. Daar moest ik nog even wachten. Mooi tijd om de laatste foto’s te schieten.

Nou die laatste kilometers gingen lekker, nog een soort eindsprint en ik was weer terug in Helden.

Dertien uur was ik onderweg geweest, van kwart over zeven ’s morgens tot kwart over acht ’s avonds..

In totaal 213 kilometer, als je het niet gelooft: kijk dan maar eens op Strava…

Maar wat een dag! Wel veel kilometers, dat wil ik na vandaag toch niet meer! Minder lange etappes: deze van vandaag was ongepland, niet voorbereid, maar het was evengoed een heerlijke dag.

Als ik eenmaal op stoom ben, dan kan ik best lang doorgaan.

Maar dat was al bekend bij mij. Dat is geen nieuws. Misschien tijd om wat nieuws uit te proberen…

Rustig aan, nog meer stoppen, nog meer genieten: dat eem ik me voor…